شبی که ماه کامل شد

ما رفتیم و نشستیم به تماشایش.

اول فکر کردیم حرف مادرشوهر تفاوت قومیت و فرهنگ ها هست و حرف گوش نکردن این جوان های عاشق که ما عاشقیم و همین کافی

است.اما قدم به قدم که جلو رفتیم دیدیم نخیر حرف مادرشوهر بنده خدا حق بود و حرف، حرف یک جنگ است.حرف یک قصه تلخ، حرف 

یک نامردی.

حتما شما هم بروید و به تماشایش بنشینید که حرف هایش هم دیدنی است و هم شنیدی.

راستی آخر قصه فهمیدم که:

همه ما درباره کارهایمان که در رابطه با آدمهای دیگه است ، مسئول هستیم.و ممکنه با حرف و عملمان آنقدر زیبا عقاید و تصورات یک آدم را 

تغییر بدهیم. چه خوب و چه بد.مثل شبی که ماه کامل شد و نابود کردن باورهای یک آدم