توام اینطوری هستِی؟

من اینطوریم یا توام هستی؟

چطوری؟

البته برمی گرده به فن بیان و پیشینه قبلی اون شخص و دیدگاه و نگاه و طرز رفتاری که قبلا از این شخصی دیدی. طرف یک جوری حتی با لحن عادی میگه: آره ما هفته دیگه میخواهیم یه سفر برویم ترکیه.....آخ ببین هنوز جملش تموم نشده دلت میخواهد کله خودت و اون طرف را بزنی تو دیوار که باشه بابا فهمیدیم شما خیلی با کلاس هستید و هی سفرهای خارجی میروید.و هنوز نرفته میدانی وقتی برگرده چقدر قراره بابت لباس های برند و ماک دار و جدید ترین گوشی که خریده بهت پز بدهد.

حالا این جمله را نه ، یک شخص دیگه میاد و بهت میگه  ما میخواهیم برویم آمریکا ، دقیقا با همون حس خوب و معمولی که  توی حرف نفر قبلی بود هان.اما اینجا برعکس قبلی با یک لبخند گشاد و دلبرانه بهش میگی: واااای ، بهتون کلی خوش بگذره و .لی براش ذوق میکنی.

هزارتا بدی و یک دونه خوبی

دیروز یک مسافرت یک روزه رفتم.توی مسیر و رستوران ،هیچکس حواسش به گوشی وگرفتن کلی عکس برای گزارش استوری هایش نبود. مردم عکس می انداختن ،اما دلی و برای خودشون.

سیگار میکشد

من نشستم و افکار و حرفهای ته نشین شده توی کله ام را می نویسم و هر خط با خودم : بنویس و به قضاوت آدم ها و اینکه چندنفر نوشته هایت را می خوانند، اهمیت نده.

یک خانه اون طرف تر پیرمرد پا به سن گذاشته ، سیگارهایش را دود میکند و ..فکر کنم به جای من افکارش را با هر پک پخش هوا میکند

حواسمون ازشون پرت شده

تمام تفریح و سرگرمیشون بازی های کامپیوتری مثل کلش آف کلند و گادآف وار و نهنگ سفید و..هست.به وقت دیدن سریال و فیلم سراغ خشن ترین و تخیلی ترین و ترسناک ترین فیلم های روز دنیا می روند.وقتی هم حرف از کلاس های فوق برنامه می شود،گزینه های روی میزشان کلاس هایی هست که یا خودشون یا مادرهاشون برای عقب نیوفتدان و پز دادند به دوست و فامیل ،ثبت نام می کنند و یکی از بزرگترین عشق هایشان هم بلاگری هست

حالا این روزها هم دنیای تخیلی و فیلم هایشان بزرگتر شده و توی گیمی که کنترل بازیش دست  چندتا بلاگر و شبکه های ماهواره ای و لیدرهای داخلی هست،شدند مهره های اصلی و برای رسیدن به غول مرحله آخر گوش به فرمان لیدرها هستند.بازی که توی دلشون می گویند یا گیم اور می شویم و می رویم یه مرحله عقب تر یا می رسیم به غول مرحله آخر.گیمی که هیچکس بهشون نگفته پر از نقشه های مخفی هست و همون غول مرحله آخر تو هر مرحله از پشت بهت خنجر می زند.یا میسوزی یا چندتا مرحله میروی عقب تر.گیمی که آدم بزرگ ها کنارتون نیستند و به قول معروف بیرون گود نشستند و می گویند لنگش کن.

میدانید...

تقصیر هممون هست.از مادر و پدر و معلم بگیررر تا جامعه و دوست آشنا.تقصیر ماها هست که این روزها بچه های دهه هشتادی دارند تو دنیای خیالیشون زندگی می کنند و فکر می کنند این اعتراضات مثل همون بازی های کامپیوتری و فیلم های خشنی هست که آخرش شخصیت های اصلی دوباره زنده می شوند و می گویند فقط یک بازی بود.قبول کنیم تقصیر هممون بود.اما... هنوز میشه یک کاری براشون کرد تا خدایی نکرده این حس گیجی و سردرگمی براشون نتیجه ها بد و خدایی نکرده خودکشی و بریدن از خانواده و اجتماع و افسردگی نداشته باشد

اینو یواشکی بهتون میگم.بزرگترها نیستند چون خیلی از این اغتشاش ها دیدند، اغتشاش هایی که پشتش نقشه های شوم یه مشت ادم خارج از ایران و حسود هست ..می بینید چقدر بد این بار بچه های نوجوانمون شدند بازیچه.

برسد دست دختر همسایه

 دختر همسایه

سلام

میگم چرا دوست پسر گرفتی ؟ آخه یک شب در میون توی بالکن یا توی کوچه داری باهاش مستقیم یا پشت تلفن دعوا میکنی.راستش پریروز هم خانم ناخن کار تو آرایشگاهی که رفته بودم،بلند بلند با دوست پسرش دعوا میکرد.از اون دعواهایی که گفتم این دیگه آخر رابطه هست، ولی برای شب باهم قرار گذاشتند 

بعد میگم اینقدر دعوا، بازم باهاش هستی؟دمت گرم. آخه ما شنیدیم دعوا نمکه زندگیه زن و شوهرها هست،ولی انگار نمک رابطه دوست دخترها وپسرها هم هست.

راستی،دیروز ظهر دیدمت که با چه سرعتی میرفتی تا از جماعت عقب نمونی

میگن از ما نیستند

می خواهم بگم عصانیم.از دست کیا؟

از دست این آدم هایی که ادعای فرهنگ و شعور و تربیت دارند.از دست آدم هایی که برای آزادی و حق انتخاب خودشون دارند این روزها سینه و یقه چاک می دهند.از دست آدم هایی که با هر رده سنی میگن باید به انتخاب همه احترام گذاشت.

اما.........

اما توی یک مرکز خرید مادر بی تربیت با صدای بلند به دخترش میگه و یاد می دهد که بیا این ورررر نزدیک چادری ها نشو،مامان اونا نجس هستند.

از دست زن مسن و بی شعوری که وسط بیمارستان میلاد تو سالن نوبت جلوی همه آدم های بیحال و مریض شروع میکنه به فحاشی به چندتا خانم چادری و....

از دست اون آدمی که وسط خیابون چادر از سر زن میکشد و فرار میکند...

از دست اون آدمی که برای چادری ها آرزوی مرگ میکند...

 

چی؟ اینا از شما و تو دسته شما و معترض های واقعی نیستند؟...قبول ،اما اگر نیستند یه حرکتی بزنید.وقتی دیدید وسط خیابون  و پاساژ و مدرسه ودانشگاه و هرجایی دارندبایک دختر خانم یا یک خانم سن دار محجبه اینقدر توهین آمیز صحبت می کنند.قیام کنید و بلند بلند بهش بگید:

ببین حواست باشه.قرار نیست این وسط به محجبه ها و چادری ها توهین بشود..قراره هممون به بودن گشت ارشاد اعتراض کنیم

نظر شما چیه؟

میگم حالا که بحث دعوت از آدم ها به وبلاگ داغه.یه چیزی بگم؟

می بینید هممون، از بچه کلاس ابتدایی تااااا پیرزن و پیرمرد هشتاد ساله چقدر به این دنیای مجازی و شبکه هاش با اسامی مختلف وابسته هستیم.اونقدر وابسته که الان نمیدانیم چکار کنیم تا  سرمون گرم باشه...به قول مامان بزرگ من شده مثل قدیم ها که نه تلویزیون بود و نه رادیویی ،سر شب مردم میگفتن خب شاممون را خوردیم، شب نشینیم را هم کردیم و حالا بریم و بخوابیم  :}

یکی از بچه های وبلاگ نویس میگفت : ببین خیلی هم بد نشده هان،یه سری از این شبکه های مجازی فلفل شدند ،آدم یه کم از اون دنیا فاصله گرفته.بهش گفتم: امیدوارم این فلفلی بودند زیاد طول نکشه و نتیجه اش این باشه که این بار خودمان برای خودمان خط قرمز ها و حریم هایی را مشخص کنیم.تو دنبال کردن آدمها، لایک کردن و کامنت ها ، باور این دنیا  و آدمهاش و سطح زندگی هاشون و از همه مهم تر وقت و زمانی که براش میگذاریم.و دعا کنیم آرامش به سرزمینمون و مردمش برگرده ،چون بخواهی و نخواهی این روزها فکر آدمها درگیره.ازکاسب کاری که تو خیابون مغازه داره تا کاسب کاری که فروشش مجازیه. از مادرهایی که دلشون هزارتا راه میره تا جوان ها و نوجوان هایی که فکرشون سمت مدرسه و دانشگاه رفتنه.

راستی...کلی کتاب نخوانده و فیلم ندیده { برو سراغ فیلیمو نماوا،ایرانیه و فعلا سایتش باز میشه} و کمدها و کشوهای نامرتب داریم.اصلا پاشو برو سراغ یک تغییر ساده توی دکور و چیدمان اتاقت

 

دورهم تو وبلاگیم دیگه

این روزها برای یه چرخ زدن ساده توی تلگرام و اینستاگرام و همین واتس اپ ساده که تا دیروز به خودش زحمت یک به روزرسانی ساده مثل ادیت کردن پیام را نمیداد، باید دنبال کلی فیلترشکن قوی بگردیم و خب دلمون برای دوستامون و یک سری آدم غریبه که طرز نوشتن و روزمرگی های سادشون را دوست داشتیم و هنوز داریم و تنگ شده..یک پیشنهاد ساده و بامزه دارم.

چرا پا نمیشوند ونمیاین وبلاگ بزنند؟..اینطوری نه دغدغه گرفتن عکس های آنچنانی و ادیت و فتوشاپ را دارند و نه دغدغه دیده شدن های آنچنانی را..راحت مینویسند و راحت کامنت های مردم را می خوانند.تازه راحت محصولات و کالاهاشون رو میگذارند برای فروش.یافوقش یه کم هزینه و یه سایت میزنن.بهتر از اینه که دعا کنیم این فلفل ها حذف بشوند و نمیشوند.البته ما که به دعا کردنمون ادامه میدهیم.ولی یه بار امتحان کنن.وبلاگ داشتن هم حس باحال خودش را داره

باور کنید..

پناه ایرانی هایی

« و أَمَّن لَجَأَ إِلَیکُم... »

 

+هرکس به شیوه ى دل خود، 

به شما پناه مى آورد...

 

#امام_رضا_جان

اونجا بدتره

جنگ اینستاگرام از جنگ تو خیابون ها شدیدتر و وحشتناک تر شده.

بلاگرها افتادن به جون هم، این وری ها هم هی دستور بلاک کردن فلان شبکه و فلان اشخاص را می دهند