اینستا دنیایی برای نوشته هایم نبود

از وقتی دنیای نوشتن افکارمان اینستاگرام شد...خیلی هامون به جای نوشتن حرف های پر از ارامش و گاهی حرف های تکان دهنده ،دنبال عکس های پر از رنگ و زیبایی بودیم

یادمان رفت کنار تمام عکس های پر زرق و برق مان،جمله ایم بنویسیم برای آرامش حال همدیگر

بنویسیم از حال ابری دلمان و بگوییم ظاهر بین های قهاری شده ایم

بنویسیم همه کفش دارند..همه کافی شاپ هم میروند..همه با دوستانشان هم خاطرات ناب ثبت میکنن..

اما چطوری  به این لحظات  نگاه کردن و شکر حق را گفتن،مهم تر است

بنویسیم که اگر گذرمان به این صفحه افتااد،یادمان نرود که اینجا آلبوم خانوادگیمان نیست