باختیم،اما دوتا خوشگلش را زدیم
فوتبال هم مثل این روزها حال و هوای عجیبی داره و حسابی گیجمون کرده.نمیدانیم خوشحال باشیم یا ناراحت.ولی میدانیم که میشه هردوتاش را داشت.خوشحال بابت دوتا گل مهدی طارمی و قول و قرارش با مادر و دعای مادرش،ناراحت بابت اون شش تا گلی که قطعا به خاطر نبودن بیراوند خوردیم.بیراوندی که اجازه بدهید باور نکنیم تصادفی دقیقه دو دماغش شکست و از بازی بیرون رفت. و باور نکنیم که کی روشی برای حمایت از بازیکن های تازه نفس ارنجی را برای اولین بازی چیند که ....
راستی، یادتونه قدیم ترها میگفتند: ای بابا .دین و ورزش و اقتصاد را وارد سیاست کردند و حالمون رو بهم زدند؟ الان که ورزش را رو ریختید وسط سیاست و خار شدن کشورتون را تو دنیا آرزو میکنید، حالمون را بهم نمیزنید؟ البته تقصیر یه عده نیست..تقصیر اون ورزشکار و سلبیریتی و بلاگر دلار بگیری هست که وسط شکست خوردن های نقشه هاش،پای فوتبال را وسط کشید..درسته بازیکن ها سرود ایران را نخواندن.ولی ما باز حمایتشون میکنیم چون هر گلی که بزنن و هر بازی که انجام بدهند،چه بخواهند و چه نخواهند،سرود ایران پخش میشه و پرچمش و اسم ایران بارها تکرار میشه.ایکاش تو دعوای خانوادگی پای همسایه ها و غریبه ها را باز نمیکردیم
