برادرم خسرو

به تماشای فیلم برادرم خسرو نشستیم.بعد از مدتها یک فیلم روانشناسی در

سینمای ایران.نکته عالی این فیلم این بود که نگاه کارگردان یک نگاه تحلیل گرانه بود 

نه یک نقدگرانه...تحلیل سختی ها و شرایطی که یک خانواده بابت داشتن عضوی

که دچار بیماری اختلال دو قطبی هست ،را باید تجربه کنند

ناصر برادر بزرگتر در یک شرایط مجبور به نگه داری از خسرو می شود.خسرویی که

مدتهاست به خاطر مصرف درست داروهایش ،دچار حملات عصبی نمی شود.اما این 

وسط صبر و حوصله ناصر کم و واکنش هایش نسبت به خسرو شدید و تند.

داستان با رفتارها و دعواها و حرف های این دو برادر پیش می رود تا....

در سکانس اخر فیلم،تبلت خسرو خیلی از صحنه هایی را ضبط کرده است که باید

پنهان می ماند..و این یک تکان برای ما ادمها که دوربین خدا هیچ وقت نه شارژش

تمام می شود و نه حافظه اش پر