به وقت چهل ساله شدن یک انقلاب

چند روز پیش یکی ازم پرسید: راهپیمایی میروی؟

یک نگاهی بهش انداختم و بدون تردید گفتم: آره

گفت: چرا؟.به نظرم نباید برویم.باید تحریم کنیم.باید به وضعیت الان اعتراض کنیم. باید بشینیم خانه هایمان

بهش یه لبخند زدم و گفتم:

چهل سال پیش،جوانی هایی بودن که عددهای سنشان دقیقا مثل عددهای سن من بود.توی اون شرایط سخت درس خواندن،از عقایدشان

دفاع کردن،یک هدف مشترک داشتند،پای هدفشان ماندن و با شجاعت تو تظاهراتی شرکت کردند که مطمئن نبودن که زنده برمیگردند.

اونا جنگیدند تا الان و توی این روزها حال من و امثال من خوب باشه، بدون ترس و در امنیت درس بخوانیم و آزادانه عقایدمان را بیان کنیم

من میروم چون

فقط به اون جوان ها بگویم راهتان،هدفتان،آرمانتان درست بود و بی غلط ،اگر حال این روزهای کشورمان خوب نیست تقصیر خیلی از آدمها 

هست.از بزرگترین آدمهای این سرزمین تا کوچکترین شهروند این کشور