درهم و برهم های ذهنم

خیلی وقت ها با خودم می گم: بی خیال حرف آدم ها.اینقدر ذهنت را درگیرش نکن.فلان شخص میگه فلان روز بریم بیرون.خب وقتی برنامه ات جور نیست بهش بگو ببخشید برای آن روز برنامه ام جور نیست.همین و خلاص.اینقدر توی ذهنت هزارتا مکالمه نگفته را تکرار نکن و نگو ممکنه طرف از دستم ناراحت بشود.یا اگر اون یکی شخص یک موضوع دیگه را مطرح میکنه و چشم های تو اندازه نعلبکی های ننه بزرگ خدابیامرز ناصر الدین شاه می شود.با خودت توی ذهنت ساعت ها بحث نکن و هی نگو: دیدی چی گفت؟ حالا خوبه خودش اون روز این حرف را زد..

آقاجان،بی خیال.به حرف های آدم ها اینقدر فکر نکن و توی ذهنت هزارتا جلسه مباحثه اشتباه نگذار.باور کن این حرف ها اصلا اهمیت آنچنانی ندارد و فوقش با یک گفتگوی دو طرفه و چهارتا استدلال شخصی تمام می شود.اگر بخوای بابت هر حرف روزمره ساعت ها با خودت بحث کنی،کم کم کسل و خسته و بی حوصله می شوی و یادت می رود برای خودت اهداف و آرزوهایی داری.بعدش هم یادت باشه آدم ها اول از همه به خودشان و افراد خاص زندگیشان اهمیت می دهند.یعنی گاهی برای راحتی خودشان به تو میگن باید این کار را انجام بدهیم.پس توام یاد بگیر یه وقت هایی از خودت و خواسته هایت دفاع کنی