شهروند و مافیا

سال اول راهنمایی بودم که توی یکی از دورهمی های خانوادگی یکی از پسرعموها پیشنهاد یک بازی جدید دسته جمعی را داد.بازی شهروند و مافیا.فکر کنم بنده خدا یک ساعتی بازی را با جزئیات برایمان توضیح داد تا فهمیدیم.اما آن شب نشد بازی کنیم و بی صبرانه منتظر دورهمی بعدی بودیم.دورهمی بعدی افتاده بود خانه عمه کوچیکه.هنوز سلام و علیک گفتن هایمان کامل نشده بود که با عموها و پسرعموها و دخترعموها یک گروه سی نفره تشکیل دادیم.بماند دست اول چقدر هممون خنگ بازی درآوردیم تا اینکه بالاخره بازی را یاد گرفتیم.شهروند و مافیا شد پایه ثابت دورهمی هایمان و آنقدر هممون توش حرفه ای شدیم که بعضی وقت ها یک ساعت طول میکشید که روز اول تمام بشود و برویم شب دوم.

خبر به گوش بعضی ها رسید که فلانی ها بازی شهروند و مافیا می کنند و منابری بود که برایمان علم کردند که: این چه بازیه مضخرف و بی خودیه.پر از بد آموزی و توهین و یاد دادن دروغ و..

نمیگم این بازی بدون عیب و نقصه.بالاخره یک جور دفاع شخصیه و وسط دفاعیه ات یهو عصبانی هم می شوی و به بقیه تهمت می زنی و گاهی هم دروغ میگی.اما اینا مال اوایل بازی هست.کم کم که حرفه ای می شویم یاد می گیری که اگر سوتی بدهی یا دروغ بگی  بدجور دستت رو می شود.پس باید خیلی دقیق و با تیزبینی حواس بقیه  را ازخودت پرت کنی و فریاد که آقا کی گفته من مافیا هستم ،بروید سراغ بقیه

بازی مافیا یک جورایی شبیه دنیایی هست که داریم توش زندگی می کنیم.خیلی وقت ها هممون خواسته یا ناخواسته دروغ گفتیم یا به کسی تهمت زدیم.و وای از روزی که دستمان رو بشود و..

این شب ها مسابقه مافیای ،فیلیمو رسیده به مرحله فینال.که الحق و الانصاف فینالی ها خوب و حرفه ای بازی می کنند و برای دفاع از خودشان دروغ نمی گویند اما یه وقتایی می رسند به نقطه جوش