یک بمب عاشقانه
آخر هفته ای نشستیم به تماشای فیلم (یک بمب عاشقانه)
اسم فیلم با محتوای فیلم و داستان هم خوانی دارد.روایت زندگی دوتا زوج ساده و بدون حاشیه و دور از دنیای جنگ و سیاست.
در حدی به دور از دنیای جنگ که شب های بمباران تهران توی خانه می ماندن و پناهگاه نمیرفتند و معتقد بودند ما چیزی برای
از دست دادن نداریم،چون قهر کرده بودند و باهم حرف نمی زدند.
شخصیت خانم،لیلا حاتمی بود.با اون تیپ همیشه تکراریش که به نظرم شده نماد یک زن ساکت و بدون احساس توی تمام
نقش هایش،که خب به خاطر مد بودن یادگیری زبان انگلیسی تو سالهای دهه شصت اینبار خبری از سرگرمی همیشگی اش
یعنی زبان فرانسه خبری نیست و قرار نیست به رسم فرانسوی ها کاهو را با دستش خورد کند.
اقای فیلم هم پیمان خان معادی است.یک ناظم که متفاوت با ناظم های ان سالها هست.ناظمی جدی و منطقی که با بچه ها
خیلی ملایم حرف میزند.
فیلم روند خوب و جالبی دارد.سکانس ها به هم مربوط هستند و از کش آمدن قصه خبری نیست.لوکیشن های عالی و تصویر
برداری و موسیقی متن خوب.
ارزش دیدن دارد.اما امیدوارم لیلا حاتمی کمی تغییر نقش در فیلم هایش بدهد
