بگذارید خودمان بنویسیم

از صبح هر سایت و پیجی که میرم،خبر و نوشته ها به طعم روز جهانی زن هست.روزی که برای خیلی از زن ها و مردها شده،روز دفاع از 

حقوق زنان.متن ها جالب هستند.یک سری منطقی و یک سری از یر لج حرف میزنند.خب ما هم میگوییم هرکس باوری دارد و من اینجا از 

باور خودم مینویسم..

ایکاش به جای تمام مردان مدافع حقوق زنان،خودمان از خودمانبنویسیم،خودمان از حقوق خودمان دفاع کنیم،بنویسیم که ارزش زن زیاد

است.بنویسیم که خدا حوا را مثل آدم وسط زمینش خلق نکرد ، توی یک حریم خلق کرد و گفت مراقب نگاهتان باشید.بنویسم از فاطمه 

سلام الله علیها که نورش وجود همه ائمه را گرفت،بنویسیم از زینب سلام الله علیها که خطابه اش تن مردان پر ادعای زمانش را لرزاند.

بنویسیم از مادر ترزایی که خلق شد

بنویسیم که ما زن ها

کالا نیستیم،برای تائید مهر نگاه های نامحرم خودنمایی را بهانه دلربایی نمیکنیم،آدم اهنی نیستیم تا برای کم کردن روی مردها از صبح تا 

شبکار کنیم و لطافت و زندگی را فراموش کنیم،نگران بدهیکلی و چاق شدنمان نیستیم تا طعم مادر شدن را نچشیم.

بنویسیم که گاهی خودمان حقوق خودمان را لگد مال میکنیم.و ...

غرغریان

بله امروز قراره غر بزنم.از دست یک سری از آدمها که هر جا که میروی هستند.از اینستا بگیر تا کانال تلگرامیت.امیدوارم آدرس اینجا را 

بلد نباشد تا حسابی غر بزنم.

طرف درباره سیاست اظهار نظر میکند در حد اولین منتقد جهان،درباره ورزش مخصوصا فوتبال یک جوری نظرهایش را میگوید که همش به این

فکر میکنی چرا فردوسی پور اینو دعوت نمیکند،درباره سینما خدا روشکر در حدی نظر نمیده که بگی حیف شد تو رو نبردن برنامه هفت،

میگه یک آدم مذهبی میانه رو هست،اما اون چیزی که من توی پست ها و استوری هایش دیدم خبری از میانه روی نبوده،همش حرارت بوده

مثلا برای ارایه و جلب نظر خیلی از مخاطبینش پست های مذهبی میذاره که در اصل خوبه اما برای بیانش راه را اشتباهی رفته،مثلا تاکید

شدیدی داره که در ایام شادی از لغت اوجلات زیاد استفاده کند.اوجولات؟ به عددهای سنت نگاه کن،این چه فن بیانی هست.

القصه امان از روزهایی که روزه میگیرد.از سحری چی خورده و الان سر ظهره و گشنه اش شده و چرا همه چیز توی اینستا شبیه غذاست 

تا نزدیک افطار و رفع گرسنگی پست میگذارد

ای مومن جان

آفرین تبلیغ روزه کن اما دیگه اینقدر پز یک روزه ساده ات را نده،

باور کنید توی رودروایس فالووش کردم،وگرنه الان بلاک شده بود

از شیشه رفلکس تا داریه وسط مترو

روزنگار نویسی

1_ از دست این شیشه های رفلکس،روبروی در ورودی یک خانه ایستادم و روسریم را مرتب کردم،صبر کرد تا از درست و مرتب بودن روسریم خیالم راحت بشود،بعد در را باز کرد و من رو شگفت زده،واکنشم؟.هیچی انگار اتفاق خاصی نیوفتاده خیلی شیک و مجلسی به راهم ادامه دادم

2_سر راهم یک هنرستان هوا فضای پسرانه بود.همه با لباس هایی شبیه فرم خلبانی.پنج تا پسر بودن که دوتاشون نسبت به اون سه تا قد بلند تر و درشت هیکل تر.اقایان درشت هیکل رفتند توی سوپرمارکت و با سیگارهای روشن برگشتند.یکی از پسرای اون گروه سه نفره به دوستش گفت چرا فکر میکنند سیگار کشیدن یک افتخار و نماد بزرگ شدن هست؟.واقعا راست میگه چرا بعضی از دخترا هم با کشیدن سیگار فکر میکنند الان تهههههههههه با کلاسی و مدرن بودن هستند؟وقتی سرطان ریه و حلق گرفتی هم باز حس شاخ بودن داری؟

3_دستفروش های مترو این روزهای آخر اسفند شبیه مورچه های آخر پاییز هستند که باید آذوقه جمع کنند تا توی سرمای زمستان بی عذا نماند.لا به لای این شلوغی  ها یه پسری سوار مترو شد که توی دست هایش یک کیسه مشکی بود،با خودم گفتم الان هست که گروگان بگیرتمان.در کیسه مشکی را باز کرد،یک  داریه بود.و شروع کرد به زدن که ای وای چرا تنهام گذاشتی؟شب عروسیت چقدر ناز شده بود..آخه وسط مترو ادم از غم فراق یار میگوید؟ اقا حداقل بگو میخوام بیام خواستگار نگو نه نمیشه تا مسافرین محترم با توجه به تابلوهای راهنما بیان برات ریش گرو بذارن که خانم رو بهت بدهند

شیطونه میگه بلاکشان کن

همین چندساعت پیش درباره اسفند و خانه تکانی و کوزت بازی یک استوری گذاشتیم و یک نظر سنجی.هیچی دیگه یک سری از این

فالوورهای محترم که اتفاقا از دوستان و آشنایان هستند ،یک جوری واکنش نشان دادن که آدم با خودش میگه:

_اصلا استوری و کپشن ها را نمیخونن و از سر محبت می آیند پیج ما ،که خب نیایند کارت دعوت که برایشان نفرستادم

_استوری را میخونند اما حس نوشتن نظرشان را ندارند که از همین جا بهشون میگم خسته نباشید

_یا میخوان بگن ما خیلی با کلاس هستیم،کوزت بازی،خانه تکانی یعنی چی؟ ما کلی نوکر و کلفت داریم

_حالا.بین همین آدمها کسی را سراغ دارم که برای هر سلبریتی یک کامنت میذاره در حد برگه امتحانی دورو

این روزها دلم میخواهد آدمهایی را بلاک کنم،آدمهایی فالوورم باشند که از خواندن کپشن هایم خسته نمیشوند،تازه کامنت هم میذارند

من این داستان را تبلیغ نمیکنم

دیروز عصر،صدای پیامک گوشیم،از طرف دختر عمه

بهار،هومن میخواهد بلیط یک تئاتر کمدی بگیرد،تو می آیی؟

اره.اگر لوس ترین موضوع را هم داشته باشد،دورهم بودن چه حالی داره

ساعت هشت شب و دوتا ماشین پر از دختر عمو و پسر عمو

تئاتر شروع شد،با کلی رقص و آواز و دست و جیغ و سوت و هورا.ماجرا درباره تعطیلی یک شهربازی و خالی شدن پول جیب های صاحب

شهربازی،و شروع کشیدن نقشه برای جذب مشتری

القصه 

هیچ خبری از طنزها و جملات خلاقانه نبود،یک مشت شوخی های جنسی،تیکه سریال های ترکی که من ازش بی خبر بودم، حرفهایی

که بدون هیچ پرده و حریمی گفته میشد و آدمهایی که بابت این حرف ها از خنده غش و ریسه میرفتند و خانم هایی که با شروع موسیقی فکر میکردند عروسی دختر خاله محترم هست و میرفتند وسط ردیف. ما که همه توی حس اینچی میگه بودیم.

لطفا...لطفا..لطفا.

بالای منبر نروید و نگید چقدر سخت میگیر..نگید مردم دنبال شادی هستند

لطفا..لطفا..لطفا.

کمی منطقی تر فکر کنیم.خندیدن به شوخی جنسی،یعنی شادی؟..خندیدن به از بین رفتن حرمت ها،یعنی شوخی؟.رقصیدن وسط

یک سالن بزرگ ،یعنی شادی؟..آوردن بچه های دهه نودی و هشتادی به این نوع طنز ها ،یعنی شادی؟

نخیررررررررررررررررررر

از نظر من این ها شادی نیست..شادی یعنی خندیدن به خلاقیت نویسنده که تو اوج شیطنت هنوز با ادب هست

شادی یعنی،بفهمیم چه حرف هایی مناسب فکر و ورد زبان بچه هایمان هست

شادی یعنی،اینقدر با شخصیت بودن که بابت جلب توجه وسط سالن نرقصیدن

شادی یعنی،نقل یک ماجرای اجتماعی و راه حلش توی قالب طنز

تهیه کننده نمایش گفت لطفا ما رو تبلیغ کنید،ببخشید هیچ وقت تماشای یک تئاتر بی هدف و بدون مفهوم را تبلیغ نمیکنم

بلد نیستیم غرب زده بشویم

توی استوری یکی از بچه ها دیدم آدرس یک پستی را زده و تاکید کرده بهش یک سر بزنید.

بهش سر زدم.قصه درباره تابلوی جدید میدان ولیعصر بود.یک نقاشی که مادری را نشان میدهد که با کودکانش در حال بازی هست و

یک جمله که نوشته بر دامان بهشت

خلاصه یک آقایی درباره این تابلو و زنان خیلی معروف کشورهای اروپایی یک پست گذاشته است و نوشته،اگر قراره غرب زده باشید لطفا 

کمی قشنگ تر و منطقی تر غرب زده بشوید.تمام این زنان معروف مادر حداقل سه تا فرزند هستند.اون ها زمانی به یک پست سیاسی

رسیدند که قبلش مادری کرده اند و ...

یکی کامنت گذاشته بود که شما یک آقا هستید و از درد زایمان و بدهیکلی بعدش بی خبر،دوست داشتم برایش کامنت بگذارم که نویسنده آقا هستند

اما صاحبین عکس خانم هستند و هیچکدامشان هیکل هایشان بهم نخورده،و چقدر حیف که زنان بخواهند به خاطر خودخواهی خودشان به جای

بچه ،سگ هایی را در آغوش بگیرند.سگ هایی که هیچ حس و لطافتی ندارند.

دنیای خودش

چند روز پیش انسانی را دیدم که داشت توی دنیای خودش زندگی میکرد.

دنیایی که با عقاید و علائق و باورهایش ساخته بود.

مقابل حرف های آدمها یک لخند زیبا و با مفهوم میزد و باز زندگی خودش را ادامه میداد

اتفاقا حالش هم خیلی خوب بود

سخت ترین طنز ها

هفته پیش استاد گفت:

خب یک هفته تعطیل هستید و کلی وقت برای فکر کردن،پس یک داستان طنز بنویسید

موقع بیرون امدن از کلاس به الهه گفتم: خب طنز نوشتن هم خیلی سخت نیست.

اما..

این روزها که باید داستان را تمام کنم و تحویل استاد بدهم،می بینم سخت تر از طنز نوشتن هیچ ژانر دیگه ای توی نوشتن نیست.

باید مخاطب را بخندانی اما نه با یک سری فحش ها و تیکه کلام های رایج توی جامعه که هیچ معنا و مفهومی ندارند.باید مخاطب را

بخندانی اما نه با پایین آوردن ارزش و شخصیت بقیه آدمها.باید مخاطب را بخندانی اما نه با لوس بازی و بی هدفی.

سراغ سریال ها و فیلم های طنز میروم.یه لخندی میزنم و به نویسنده ناتوانش یک خسته نباشید میگویم و با خودم میگویم

با چندتا حرف و تیکه رایج و کتک زدنهای بی مفهوم این همه پول بابت ساختنش صرف کردند؟

افزایش چند درصدی آدمهای عجیب

همیشه فکر میکردم که بچه های شیرین عسل و خودشیرین فقط مال روزهای مدرسه هستند.این بچه هایی که سر کلاس یک دفعه

مثل فنر می پریدند و میگفتند : اجازه قراره امروز ازمون امتحان بگیرید.و بقیه بچه ها بهش می گفتند آفرین که درسات را خوندی

اما..

این روزها دیدم وفهمیدم که خود شیرینی مربوط به یک دوره و مقطع خاصی نیست.تو همه مراحل زندگی و موقعیت های منافع دار پر از

آدمهای خود شیرین هست.مثلا طرف برای شیرین عسل بازی درآوردند حرفهایی را نقل قول میکنه که به قول یکی تاثیری توی زندگی

شنونده ندارد.

حداقل یک جایی شیرین عسل بازی از خودتان دربیاورید که براتون منفعت داره..پولی..مقامی..کادویی..

به وقت چهل ساله شدن یک انقلاب

چند روز پیش یکی ازم پرسید: راهپیمایی میروی؟

یک نگاهی بهش انداختم و بدون تردید گفتم: آره

گفت: چرا؟.به نظرم نباید برویم.باید تحریم کنیم.باید به وضعیت الان اعتراض کنیم. باید بشینیم خانه هایمان

بهش یه لبخند زدم و گفتم:

چهل سال پیش،جوانی هایی بودن که عددهای سنشان دقیقا مثل عددهای سن من بود.توی اون شرایط سخت درس خواندن،از عقایدشان

دفاع کردن،یک هدف مشترک داشتند،پای هدفشان ماندن و با شجاعت تو تظاهراتی شرکت کردند که مطمئن نبودن که زنده برمیگردند.

اونا جنگیدند تا الان و توی این روزها حال من و امثال من خوب باشه، بدون ترس و در امنیت درس بخوانیم و آزادانه عقایدمان را بیان کنیم

من میروم چون

فقط به اون جوان ها بگویم راهتان،هدفتان،آرمانتان درست بود و بی غلط ،اگر حال این روزهای کشورمان خوب نیست تقصیر خیلی از آدمها 

هست.از بزرگترین آدمهای این سرزمین تا کوچکترین شهروند این کشور