اصحاب خاص و قدیمی این روزها را شنیده بودند.روز دوم محرم بود که رسیدند.
انس بن حارث کاهلی می گفت:
با سپاه علی بن ابیطالب عازم جنگ صفین بودیم که به بیابان گرم و بزرگی رسیدیم.علی علیه السلام دستور به توقف داد.از اسبش پایین آمد و از بلندی به آن بیابان بی آب و علف نگاه می کرد ومثل ابر بهار می بارید که گفت:
روزی می آید که سپاهی از کوفیان فرزندم حسین بن علی {ع}را در این گودال می کشند و خانواده اش را به اسارت می برند.
#روز_دوم
#کتاب_نامیرا
_چرا در مکه نماند،محلی که همه گرد خانه خدا درآمده بودند،آن ها به هدایت نیازی نداشتند؟
__آنها هدایت را پیروی از یزید می دانستند.همان روزها یزید کسانی را مامور کرد تا حسین {ع} را توی مکه مخفیانه به قتل برسانند
_خب، وارد گفتگو می شد یا اصلا می رفت یک سرزمین دیگر.یمن و مصر و یا حتی شام.
قیس بن مسهر صیداوی روبروی عبدالله بن عمیر ایستاد گفت:
معاویه گوش شنوا برای شنیدن نداشت از فرزندش چه توقعی داری؟ اگر به یمن یا مصر می رفتم سرنوشتش مثل مکه می شد.حسین بن علی{ع} با اهل بیتش راهی کوفه شد و این حرکت بیشتر از هرچی یزید را به هراس انداخت و مسلمانان را به تفکر
#کتاب_نامیرا
