هر روز روضه یک دست لباس
سرنماز بودم که داشت تلفنی با مامانش حرف می زد.حرفی که فکر کنم همان لحظه خدا هم {نعوذبالله} چشماش قد نعلبکی شد و کم مونده بود شاخش دربیاد.حالا چه میگفتند؟! هیچی.
این چند روز خانه مادربزرگش روضه زنانه بود و مامانش ازاون طرف خط داشت براش از روضه و حواشیش تعریف میکرد که یهو وسطش گفت: مهسا ،فردا چی بپوشم؟..آره اون کت و دامن هه را امروز پوشیدم..وای نمیدونم چی بپوشم..مهسا هم از این طرف خط براش بالای منبر رفته بود که خب اشتباه کردی کت و دامنت را امروز پوشیدی،باید میگذاشتیش برای روز آخر..
باورم نمیشد.یک خانمه حدودا پنجاه ساله برای چهار روز روضه خانه مادرش چند دست لباس مشکی خریده بود که خدایی نکرده یک روز لباس تکراری نپوشد و جلوی خواهرها و دختر عموهایش کم نیاورند و بعدا نگویند: وای دیدی؟! هر سه روز را یک دست لباس پوشیده بود.یعنی نداشت هر روز یک لباس بپوشد.
حتما الان میگی دختره مخالف تمیزی و مرتب بودن توی هیئت و روضه های اهل بیت هست.اما،میدانی،تمیزی به هر روز پوشیدن یک لباس جدید از فلان برند ترکیه نیست.تمیزی به مرتب بودن لباس هات و مناسب بودن با جو و شرایطش هست.به بوی عطر و تمیزی بدنت هست.به اینکه بفهمی کجایی و برای کی داری لباس میپوشی.به اینکه این نوع پوشش و لباس با سن و تیپ و جایگاه اجتماعی و فرهنگی من همخوانی داردی یا فقط نگاه و برداشت آدم ها برایم مهم هست؟نه فقط مراسم های مذهبیمون که خیلی از مراسم ها و دورهمی های ساده مون شده پر از پزهای پوچ و تهی.پر از اینکه مردم چی میگویند.یا اینقدر برند باز و لاکچری هستیم که متناسب لباس پوشیدن را یادنگرفتیم،یا اینقدر ساده و شلخته و هپلی با این شعار که خود واقعیت را نشان بده که یادمون رفته شانه نکردن مو هیچ نشانی از خود واقعیمون نیست.
