بلاگرها حق دارند

چند وقت پیش برای عصب کشی دندان عقبی،دقیقا آنی که چسبیده به لپ سم چپ،رفتم دندانپزشکی.تا آقای دکتر آمپول  را زد و رفت یک دوری بزند تا دندان و لپ ما بی حس بشود.گوشی ام را از توی کیف درآوردم و یک عکس اینستایی گرفتم و زدم تنگ استوری که،بله رسیدیم به مرحله عصب کشی. همین که استوری لود شد،گوشی را پرت کردم ته کیف و دست به سینه و با دهانی باز نشستم منتظر قدوم مبارک آقای دکتر.بعد از یک ساعت با دهنی کج و لب و لوچه بی حس توی ماشین رفتم سراغ استوری و دایرکت هایم.تا دایرکت اول را خواندم حس و حالم مثل لب و لوچه ام بی حس شد و بدون خواندن بقیه کامنت ها،استوری را پاک کردم.پیام از طرف یک دوست بود و نوشته بود :چقدر شما پولدار هستید .ما هم دندان خراب داریم اما..

ایکاش بدون رودروایسی برایش می نوشتم که قبل از حرف زدن حتی به شوخی جملاتت را کمی نشخوار کن تا بفهمی چی میگویی.گاهی وقت ها یک حرفمان حتی به شوخی باعث دلگیری آدم ها می شود دندان هایم را درست نکنم چون اگر درست کنم نشان پولداری ام است؟

میدانید وقتی این کامنت را خواندم به بعضی از بلاگرها حق دادم که هرچی دلشان می خواهد بگذارند وقتی هنوز آدم هایی با پایین ترین درک شعور هستند که تو حتی نمی توانی یک استوری بگذاری که دندانم را درست کردم چون خراب شده بود.چون یکی می گوید چقدر پولداری ، خب چه اصراری هست که هرچی دوست داری را توی پیجت نگذاری .