دلش پیش عمو بود

نگاهت را میان خیمه و گودال تقسیم کرده ای.حواست پی کودکانی است که از خیمه بیرون نزنند و و صدای حسینی که رجز می خواند. یک لحظه بود، مثل ماهی از تور دست هایت خودش را رها کرد و بی هراس از آن همه سپاه و لشکر سوی حسین دوید و عمو عمو جان گویا در آغوش حسن جای گرفت.