سختته نیا

قدیم ترها با بهانه و بی بهانه، با یه کیلو سبزی خوردن می رفتند خانه همدیگه و چهارزانو وسط ایوان یا اتاق نشیمن می نشستند و سر حوصله با هم درد و دل میکردند. حرف هایی را بهم می زدند که حداقل ته دلشون قرص بود که بین همه پخش و پلا نمی شود.

این روزها فنجون های قهوه و شیرینی های فرانسوی جای سبزی خوردن را گرفته و خیلی شیک و مجلسی روی مبل لم میدهند و غرغرها و شکایت هایشان رو توی دنیای مجازی میگن و منتظر هزارتا لایک و کامنت که الهی قربونت برم ، آره همه بد هستن وااای چه میکشی و...راستی ،حواست باشه نباید نقدشون کنی یا بگی تقصیر خودتونه از بس خوشبختیتون رو توی این دنیا و برای آدم ها جار زدید و حالا..چرا؟ چون به ثانیه ای بلاکت می کنند و کامنتت را استوری که مگه ما گفتیم بیاین فالوومون کنید؟.پس چی ؟ این همه خودت را میکشی که دیده بشی وگرنه سرت را گرم دنیای حقیقی خودت میکردی