عوض شده ام؟

دعوام نکنید.بعد از مدتها پیدایش کردم و سر حرف هایم باهاش باز شده.حرف هایی که یک گوشه از کله ام مچاله شده بودند.

میگم، فکر کنم این دوسال کرونا خیلی تغییرم داده است.آنقدر تغییر که وقتی بهم پیام میدهد و برای یک سفر دوست داشتنی باهام خداحافظی می کند ، با چندتا استیکر و قلب و لبخند و بغض که نشان از خوشحالی  و دلتنگی ام باشد. باهاش خداحافظی میکنم  و بهش  میگم: می بینمت.

همین.همین برای منی که قبل ترها بغض گلویم را می گرفت و توی دلم شروع به دعوا با خدا می کردم که پس من چی؟

میگم : خدای، یعنی توی دل و ذهنم امیدی دیگه نیست  تا به دعاها و تصوراتم رنگ واقعیت بدهی؟..یعنی خودم از خود قبلیم با آرزوهام اینقدر فاصله گرفتم؟