فرش
چند ساعت بین تمام عکس ها می چرخیدم و نمی دانستم که برای مرحله اول کدام هایشان را انتخاب کنم.تا اینکه یک اتاق ساده با وسایل چوبی اش چشمم را گرفت و گفتم : اتاق ها.
هنوز عکس آخری را نگذاشته بودم که یکی از بچه ها اومد و دایرکت و نوشت: چرا اینقدر خانه های ما زشت است و خانه های اونا قشنگ؟
عکسی را که پایینش دایرکت زده بود را باز کردم.یک اتاق با پنجره های سبز پر رنگ و میز مربعی و نیمکت های چوبی که زیر پنجره جا خوش کرده بود.بهش جواب دادم:
خانه های ما زشت نیستند فقط زیادی شبیه ویترین مغازه ها و کلکسیون فروشی ها شدند.تمام اقصا نقاط خانه را با مبل و میز ناهارخوری و میز گرد شیشه ای نقره ای و تخت خواب و تلویزیون وویترین پر کردیم که اجازه نفس کشیدن را از خودمان و تمام اعضای خانواده گرفتیم. فضای اتاق بچه ها به جای اینکه پر از اسباب بازی و جای خالی برای بازی کردن باشد پر شده از آخرین نی نی لای لا تاا ماشین لباسشویی کودک.و از همه بدتر که بچه بنده خدا باید هر لحظه در شیک ترین و تمیزترین حالتش باشه و حق نداره به اسباب بازی هایش دست بزند چون از فلان برند است و میلیونی بابتش پول دادیم
برایم یک استیکر با لب و لوچه آویزان فرستاد و نوشت: راست میگی،خانه های هشتاد متری را شبیه خانه های صد و خورده ای متری پر از وسیله کردند و همش هم ازش عکس می گذارند.
برایش یه استیکر چشمک فرستادم و گفتم: میدانی خیلی هایمان یادمان رفته که خانه یعنی محل آرامش یعنی هر وقت آقای همسر و بچه ها از بیرون می آیند بوی غذا و بخار روی کتری چایی میخکوب خانه کندشان و زیر لب غر نزنند که اه باز اومدیم خانه.
بعد برایش عکس یه فرش دست بافت تبریزی فرستادم و نوشتم: طرحش را می بینی.حس و حال خوب را بهت منتقل می کند.من معتقدم یکی از مهم ترین وسایلی که توی خانه به فضا روحیه مثبت می دهد فرش است. تصور کن وقتی دور هم پای تلویزیون نشستیم پاهای هممون روی یک فرش باشه و این یعنی انتقال حس گرما از فرش به وجود آدم ها و انتقال اون حس خوب از آدم ها به هم اما فرض کن زیرپاهایت سرامیک سفید و سرد باشه قطعا حس گرما بهت منتقل نمیکند.و اینکه ماه اغلب بدون توجه به ترکیب رنگ ها و چیدن دکور و طراحی خانه باب میل خودمان ،خانه هایمان را می چینیم و فقط منتظر گرفتن مهر تائید دیگران هستیم.
