های خانم کجا؟کجا؟
پیام داد که:
چرا غرغرهایت را هم می ریزی توی وبلاگ و کانالت؟
اولش یه نفس عمیق کشیدم و بعد بهش هیچی نگفتم اما دلم میخواست بهش بگویم: آدما وقتی یه جایی را برای نوشتن و حرف زدن انتخاب می کنن،همه حرف هایشان را می زنند.حال خوب و غرغرهایشان را،شکایت ها و درد دل هایشان را.البته بماند که اگر همش هم هی خوب بنویسی همام شخص بهت میگه خیلی خوبه که حالت خوبه { البته با لحن خاصی}
مثلا الان دلم می خواهد تمام غرغرهایم را اینجا بریزم و بگویم:
در یک خانواده قدیمی و ساده چشم به جهان گشوده.و در سنین جوانی با یک فردی از خانواده معمولی و نسبتا پولداری ازدواج کرده و بعد از ازدواج...دیگه هیچی یهو هوس کرده برود دانشگاه و لیسانس بگیرد..رانندگی کند..برند باز شود و در فکر خوش هیکلی خود باشد..دختر و پسر هایش را هم این ورژنی بار آورده است..که اینا اصلا به ما ربطی ندارد و از هنر و عرضه و وجودش بوده است.اون قسمتی که به ما ربط دارد این است که برای اطرافیان به طور مستقیم و غیر مستقیم کلاس م یگذارد،علنان توی چشم های طرف نگاه می کند و میگوید خب آخه تو..تا بهش نگویی این حرف را نزن،حرف را به همه می زند..دستوراتش را ریز و مستقیم اعلام می کند و مجبور به اجرایی..تازه بقیه نمی فهمن و فقط اینا خانوادگی می فهمند..دیگه بسه..اینا را هم نوشتم تا کمی از درجه عصبانیتم کاسته شود.
توام سختته عضور کانال و وبلاگمی،خب برو یه وبلاگ بی مخاطب یا کم مخاطبی که بشه راحت تویش همه حرف هایت را بزنی و کسی برایت بالای منبر نرود ،بهتر از یه وبلاگ میلیون هست که همه برایت بالای منبر بروند
