گزارش شخصی
دهه اول محرم برای من پر از تجربه جدید و دوست داشتنی و البته عجیب بود.عجیب بابت نوع رفتار و دیدگاه آدم های مختلف با عقاید مختلف.دیدگاه هایی که می توانستی باهاش مباحثه کنی و طرف هم باید تا حدودی قبولش می کرد.مثلا صدای خیلی ها بابت جا به جایی هیئت حاج محمود کریمی و شلوغی صدبرابر پاسداران دراومده بود.اما نمیخواستند قبول کنند که باشه قبول،ترافیک خیلی زیاد شده اما بیاید شما هم قبول کنید که کل سال بابت دور دور کردن ماشین ها آخرین مدل و دورهمی های دختر و پسرها،چقدر اندرزگو شلوغه.حالا این وسط ،ده روز خیابون ها بابت هیئت شلوغ تره.اون هم هیئتی که اگر وقت کنید و حوصلتون بکشه و رزقمون بشود،خودمان پایه ثابتش هستیم.اما..
تجربه جدید، چون دوتا هیئت که از فن خواندن مداح هاش خوشم می اومد،رزقم شد .دوست داشتنی بود، چون خیلی از مداحین برگشته بودند به سبک و سیاق ، اشعار و روضه های قدیمی.روضه های که وقتی مداح می خواند برات آشنا بود.چون تو بچگی یا نوجوانی شنیده بودی..مخصوصا که با دیدن برنامه حسینیه معلا با خیلی از آداب سینه زنی و دسته گردانی و هیئت داری شهرهای مختلف کشورمان آشنا شدم و جالب بود بابت موضوعاتی که روحانیون بدون حواشی این روزها و درباره اصل قصه کربلا تعریف میکردند. و شاید بیش تر از قبل یاد گرفتم که بی خیال دیدگاه آدم ها بشوم.هر دیدگاهی که دارند.اگر سوادش را دارم،وارد گفتگو بشوم وگرنه..امیداوارم بقیه روزهای ماه مرم و ماه صفر هم بهنرین ها به خیر و سلامتی رزق و روزیم بشود.
